இருபது வருட நட்பு ,என் ஆசானாய் ,சகோதரனாய் தோழனாய் வாழ்ந்த என் உணர்வுகளில் கலந்து நிற்கும் கே.ஏ.ஜி யின் மரணம் நண்பர் அ.ராமசாமியின் பதிவின் மூலம் அறிந்து பதறி நிற்கிறது மனம். 25 நாட்களுக்கு முன் அவரை ராமச்சந்திரா மருத்துவமனையில் சந்தித்து வந்தேன்.எதை எழுதுவது நான் அவர் பக்கத்தில் கலங்கி நின்ற தருணம் அது. எனக்கு நம்பிக்கை தந்தார்.அவரது மணி விழா ஏப்ரல் மாதம் நடக்கும் வரவேண்டும் என கேட்டுக் கொண்டார் வருவேன் என்று நம்பிக்கையோடு வந்தேன்.நம்பிக்கைகள் தகர்ந்து நா தழுதழுக்க நிற்கிறேன் .தோழரே நானும் நீங்களும் பேசிக் கொண்டவைகள் எவ்வளவோ .பொங்கலன்று உங்களோடு பேசினேன் வழமையாக இடைவெளி விடாமல் பேசுவீர்கள் நான் இடையில் புகுந்து கதைப்பேன் ஆனால் முந்த நாள் சுகுமார் எனக்கு அசதியாயிருக்கு பிறகு பேசுவோம் என்றீர்கள் அதுதான் எனக்கும் உங்களுக்குமான கடைசி பேச்சு என நான் நினைக்கவில்லை.
என் குடும்பத்தின் மீது எத்தன அக்கறை உங்களுக்கு மகள் இறந்த போது இனிமேல் பாண்டிச்சேரி வந்திருங்கள் என்றீர்க்சள் இனி யாரிடம் போவேன்...
உங்கள் நினவுகளை சுமந்து .....நானும் என் மனைவியும் எப்போதும் சேர் என விழிக்கும் என் மகன் ......நாதியற்று நிற்கிறேன்...
No comments:
Post a Comment